odrętwieć

odrętwieć: odrętwieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk IIIa, odrętwiećeję, odrętwiećeje, odrętwiećwiał, odrętwiećwieli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'utracić czucie, stać się odrętwiałym – sztywnym, niezdolnym do ruchu; ścierpnąć, zdrętwieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odrętwiały mu nogi, plecy. Odrętwieć z zimna, wyczerpania. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'utracić zdolność działania, odczuwania; stać się odrętwiałym – zobojętniałym, nieczułym na coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odrętwieć ze strachu, pod wpływem cierpień. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужна курсовая?

odrętwieć — dk III, odrętwiećeję, odrętwiećejesz, odrętwiećej, odrętwiećwiał, odrętwiećeli, odrętwiećwiały, odrętwiećwiali «stać się drętwym, stracić czucie; zdrętwieć, ścierpnąć, zmartwieć, zgrabieć; zobojętnieć, stać się nieczułym na coś» Odrętwiała pod… … Słownik języka polskiego
odrętwienie — n I rzecz. od odrętwieć Zapadać w odrętwienie. Być w stanie odrętwienia … Słownik języka polskiego
odrętwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odrętwieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan utraty czucia, zdolności do ruchu, skostnienia; bezwład,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias